Dit verhaal begint met een berichtje van Sander: of ik voor Cycling Destination in mei naar het Tenerife Bike Festival wil. Er wacht een prachtig programma voor iedereen met een fietshart. Met als klap op de vuurpijl de Vuelta al Teide. Sinds ik op mijn twintigste voor twintig euro via Marktplaats een oude RIH met buiscommandeurs kocht, is fietsen mijn grote liefde. Fietsen is voor mij avontuur, stiltetijd en inspiratie. Fietsen redde zo ongeveer mijn leven tijdens mentaal moeilijke periodes. Dus ik wist direct: dit wil ik dolgraag. JA, IK WIL! Maar toen moest ik aangeven of ik de hele (175 km, dik 4400 hm) of de halve (95 km, 2000 hm) Vuelta al Teide wilde fietsen op de laatste dag. En toen begon dat stemmetje zich te roeren.

De spaken in onze wielen draaien traag als de wieken van de meters hoge windmolens die je vind op de zuidelijke flanken van het eiland. Hier waait het vaak stevig, waardoor er in het gebied ten minste drie windmolenparken te vinden zijn. We klimmen vanuit Porís de Abona naar Villa de Arico, nadat we eerst vanuit Güímar over de prachtig slingerende TF-28 naar onze eerste koffiestop zijn gereden. ‘Tenerife rolling’, noemt onze gids Alberto Delgado van Tenerife Bike Training die eerste kilometers. Oftewel, voor de fietsers in Tenerife is dit deel van de route redelijk vlak. Maar onze Hollandse fietsbenen moeten wel even wennen aan dit korte, bij vlagen pittige klimmen en dalen. 

En pittig fietsen, dat kun je hier zeker. Ik mag mee met Lillie Rumpf, beter bekend als @cyclingheidi en de vrouw van Alain Rumpf. Zij kent deze regio als haar broekzak en neemt me mee op haar lievelingsrondje. De Gravel versie van de Col de La Croix. Terwijl de bergen schitteren in het zachte ochtendlicht, besluiten we voor het eerste gedeelte stiekem vals te spelen. We slaan de eerste lange beklimming over en nemen de trein naar Bretaye. Daar begint onze grandioze graveltocht. Langs een weide vol alpenkoeien dalen we af richting het Lac des Chavonnes. Hier vind je aan een spiegelglad bergmeer een prachtig restaurantje met terras. Zeker als je wel vanuit Villars bent komen fietsen is dit een perfecte koffiestop. Terwijl de berggeiten die bij het restaurant horen behendig over de keien klauteren, drinken wij koffie en hebben we goede gesprekken over wat fietsen voor vrouwen kan betekenen. 

En terwijl wij hier zelf een nieuw hoofdstuk in ons fietsboek schrijven, realiseer ik me dat ook al die fietsers hun verhalen hebben. Dat achter al die indrukwekkende klimbenen ook evenzoveel verhalen schuilen. Mooie en verdrietige verhalen. Het blijkt ook als we uitgebreider met Kurt praten. Dit is niet alleen de regio waar wereldkampioenen Fem en Mathieu zich voorbereiden op een topprestatie. Het is ook de regio waar Ellen van Dijk korte tijd na de geboorte van haar zoon Faas alweer op de fiets zat. Waar de onverzettelijke Lieuwe Westra met zijn vrienden als de ‘vier Musketiers’ bijna dagelijks fietskilometers vrat. Voordat hij definitief terugkeerde naar Nederland, waar hij uiteindelijk overleed. Het is ook de regio van de val van Amy Pieters vlak voor de kerst in 2021. 

Onze gids vertelt dat de witte lijnen nog moeten worden gezet, maar dat het pad officieel over een paar dagen opengaat. We stoppen even bij het spiegelgladde Lac des Échauds, een helderblauw bergmeer. Daar kan ik de verleiding niet weerstaan en trek ik snel al mijn fietskleding uit. In bibshort en sportbh duik ik in het frisse water, terwijl even verderop een vissende familie fronsend naar mijn gespartel kijkt. Na deze dip down-hillen we dapper via onder meer de iets lastigere blauwe route DH6 Bruyères terug naar ons startpunt. Tijd om deze gevarieerde fietstocht te vieren met een heerlijke lunch. 

Ik ben deze week op pad samen met vriendin Kim, die ik leerde kennen tijdens een introductiecursus triatlon in Groningen in 2017. Tien weken lang zwommen, renden en fietsten we samen in en om Groningen. Kim, die ooit Nederlands Kampioen Flipperzwemmen was, zwom ons allemaal eruit maar op de fiets waren we aan elkaar gewaagd. Tijdens die 10 weken ontstond een vriendschap met buiten bewegen als grote gemeenschappelijke deler. Zelfs toen Kim in 2018 de diagnose MS kreeg bleven we samen het kleine en grote avontuur opzoeken. Op de mountainbike rondom Gieten Gasselte, met skinny dip na afloop. Op de racefiets in Noord-Groningen, buitendijks langs de kwelders van de Waddenkust. 

Deze week heb ik Kim weten over te halen om samen de bergen van Gran Canaria te bedwingen. Hoewel Kim fervent snowboardster en bergwandelaar is wordt dit voor haar de eerste keer dat ze op een racefiets op mountainbike échte bergen gaat bedwingen. Maar hé, met de achternaam ‘van den Bergh’ moet dat wel goed komen, zelfs met die vermaledijde MS. 

Cabo de Gato, Indiana Jones en Mini-Hollywood 

De tweede dag is zowel qua hoogtemeters als qua spektakel van een heel andere orde dan de rustige eerste kustrit. Met deze rit laat de regio zich misschien wel van zijn mooiste kant zien. We starten even buiten het dorpje Cabo de Gato om van daaruit via een slingerende gravelweg een korte pittige asfaltklim op te stuiven. Na een tussenstop bij de vuurtoren van Cabo de Gato begint het echte werk.